Życie może być ...

Na początku zbuntowałam się. Jak to?!

                                                                                                Leszek Kołakowski 

Należy pragnąć niewiele i z tego "niewiele" się cieszyć? Nie marzyć zbyt wielkich marzeń? Nie mieć zbyt wielkich nadziei? A sekundę potem przyszła myśl. Być może (podkreślam: BYĆ MOŻE, bo boję się nawet marzyć, iż mogę zrozumieć o co chodziło Leszkowi Kołakowskiemu) wygląda to tak, iż nie należy czekać całe życie na wielkie, spektakularne szczęście. Takie "szczęściowe" BUUUM!  A póki ono nie przyjdzie albo gdy mija smucić się dogłębnie i popadać w rozpacz. Trzeba uzbierać sobie szczęście z małych przyjemności, ze strzępków i okruchów (sic!) codziennych radości, a i oczywiście z tychże BUUUM! także. Marzyć trzeba ogromnie dużo, pragnąć ogromnie wiele, ale umieć się cieszyć z każdej kropli radości. Nawet kubka kawy z mlekiem w nowej filiżance. Ale żeby umieć ... trzeba się nauczyć? To może być trudne.

Ależ głupot naplotłam. Filozof za dychę ze mnie! Wybaczcie. Jednak to takie piękne i mądre zdanie, nie mogłam się oprzeć by z Wami się nim nie podzielić.

Tak na wszelki wypadek, bo widzę, że trochę ostrość mi się wymknęła spod kontroli:

"Życie może być przyjemne i ciekawe pod warunkiem, że człowiek nie pragnie być zbyt szczęśliwy"

Pozdrawiam ciepło

Edyta z Kubkiem Kawy   

Ps. Odniosłam małe zwycięstwo nad materią! Udało mi się wreszcie, bo wielu bólach, zamienić nazwisko w "O mnie" na blogu, na "Kubek z Kawą". Nie to bym wstydziła się nazwiska. Lubię gdy szumi tymi wszystkimi "strz" i "sz". Jednak jakoś tak urzędowo - biurowo się czułam widząc je na blogu.