Wielkimi krokami...

... zbliżają się Najświąteczniejsze Święta. Słysząc takie słowa pewnie niektórzy z chęcią włączyliby się w słynną satyryczną radiowo-Trójkową dyskusję z "Powtórki z rozrywki" o wyższości świąt Wielkiej Nocy nad świętami Bożego Narodzenia. Oczywiście Boże Narodzenie dopiero gdzieś tam za zakrętem. Ale san zakręt już nie za górami, za lasami, ale za kilka tygodni. Tym bardziej kartki, nożyczki, wstążeczki rozpanoszone w moim pokoju na całego. A wśród nich radośnie wiruje kot. Wstążeczki wielką miłością Tygrysy. Oraz brzęczące dzwoneczki. I szybkie sznureczki. I skrawki taśmy klejącej... 

Po pierwsze i bardzo, bardzo ważne - przeogromnie przepraszam te z Pań, które wyczekiwały na tegoroczną edycję Wymianki Pod Patronatem Świętego Mikołaja.

Biję się w mą pierś strzelistą, posypuję wyliniałą głowę popiołem, ale nie dało rado. Nie dało rady i nie da rady. Z przyczyn prozaicznie bardzo technicznych, także z przyczyn takiej a nie innej codzienności i tak dalej, i tak dalej... Bardzo, bardzo, bardzo przepraszam, ale nie miałam możliwości ogłoszenia wymianki. I nie miałam/nie mam możliwości jej dopilnowania, a taka konieczność, mniej lub bardziej, zawsze występuje. I może być tak, że znowu coś się wydarzy i nie mogłabym pilnować Mikołaja, który czasem bywa zakręcony jak najpiękniejsza pękata idealnie okrągła kula śniegowa. Przepraszam:-) 

Po drugie - poniżej wynik kawałka prac na przodku kartkowym. Uprzednio małe ostrzeżenie! Ostrzegam przed dużą ilością obrazków. Może lepiej uprzednio się wzmocnić... 

           1.

           2.

           3.

          4.

           5.

            6.

            7.

           8.

            9.

             10.


             11.

             12.

             13.

              14.

             15.

             16.

              17.

             18.

             19.

             20.

            21.

             22.

             23.

            24.

              25.

               26.

              27.

            28.

           29.

            30.

             31.

             32.

              33.

               34.

             35.

               36.

            37.

             38.

             39.

              40.

             41.

             42.

           43.

           44.

           45.

            46.

            47.

           48.

          49.

                             50.
 

                             51.

                            52.

          53.

           54.

          55.

           56.

           57.

         58.

         59.

         60.

        61.

         62.

Uuuuuuuffffffff... nareszcie koniec:-) Aż współczuję PT Oglądaczom:-)

p.s. specjalnie dla Ciebie Olu

. 

:-)

i jeszcze p.s. 

"Skoro już muszę żyć, niech będzie to życie 

w delirium i bez celu"

Mario Santiago

:-) hmmm... 

Z pozdrowieniami jesiennymi

Edyta z Kubkiem Kawy