Dzień Niezdary i inne ważkie święta czyli ależ mam opóźnienia

czyli co się świętowało wczoraj, co dziś a co należy obświętować jutro!

Dziś, czyli 13 czerwca,  jest piękne święto... Dzień Niezdary:-) :-) W celu jego uświetnienia przedstawię Wam raport jaki znalazłam przypadkiem, dosłownie przed chwilą, u siebie na stole. Tuż obok komputera...

O szkodliwości działań wszelkich oraz o niebezpiecznych skutkach tychże, 

wykonywanych przez osoby niezdarne

W celu dogłębnego zbadania problematyki sformułowanej w tytule niniejszej pracy, a więc w celu uzyskania wyczerpujących materiałów, w dniu dzisiejszym dokonano zainstalowania moskitier w oknach, jak również w drzwiach balkonowych, w lokalu przy ulicy Akacjowej 5 w 24 Tysięcznym Mieście Nad Rzeką Iną, województwo Zachodniopomorskie. 

Badania rozpoczęto od wytypowania Osoby Niezdarnej. Drogą szybkiego procesu skojarzeń i wspomnień

wybrano Obywatelkę Córkę, zamieszkałą przy ulicy Akacjowej 5 w 24 Tysięcznym Mieście Nad Rzeką Iną, województwo Zachodniopomorskie.  

Wykorzystano następujące materiały: 

- zakupiona rok temu moskitiera wraz z taśmą  klejącą z jednej, a częścią "górkowaną" z drugiej, 

- stara firanka w rzucik kwiatkowy, 

- pinezki srebrne. 

Wykorzystano także narzędzia takie, jak: 

- nożyczki lekko tępawe, 

- kamień w honorowym zastępstwie młotka. 

Wykonano następujące czynności: 

- przycięcie i przyklejenie taśmy do ram okiennych w kuchni i w pokoju Obywatelki Córki (Obywatelka Mama: ręce precz od mego okna! Ja się szczypawek nie boję! koniec cytatu),

- przycięcie, nieco krzywe (czasami mocno krzywe) moskitiery do wymaganych rozmiarów,

- przyklejenie moskitiery do części "górkowanej" taśmy,

- przycięcie firanki całkiem prosto do wymaganej długości, 

- przypinezkowanie firanki do ramy nad drzwiami balkonowymi,

- schowanie resztek moskitiery i firanki bo się przyda, jak nic!

W trakcie działań nastąpił bardzo nieszczęśliwy wypadek! Osoba wykonująca zadanie została uszkodzona w trakcie wykonywania czynności przyklejania moskitiery do "górkowanej" strony taśmy mocującej, poprzez nacięcie wielokrotne opuszka paluszka wskazującego górkami "górkowanej" strony taśmy mocującej. Poniżej zdjęcie już z opatrzonym opuszkiem na paluszku wskazującym. 

    

Zdjęcia przed nałożeniem opatrunku, ze względu na drastyczność obrazu, zostały zabezpieczone przez komórkę BHP, wyłącznie celem przedłożenia przed organem ubezpieczającym opuszek paluszka wskazującego, dla uzyskania odszkodowania przez obywatelkę wykonującą czynności służbowe montowania moskitier. Poniżej, pierwsze - robione w tym celu - szkice pracownika komórki BHP. 

Po zakończeniu działań montażowych, a także zatamowaniu krwotoku i nałożeniu opatrunku, obywatelka sprawozdawczyni przedłożyła dokumentację fotograficzną, sztuk 3. Proszę o zapoznanie się z załączonymi do niniejszej dysertacji materiałami zdjęciowymi. 

Zdjęcie numer 1. Okno balkonowe po zamontowaniu firankowej moskitiery

Zdjęcie numer 2. Okno w kuchni po zamontowaniu moskitiery

Zdjęcie numer 3. Okno w pokoju obywatelki - sprawozdawczyni tożsamej z obywatelką - monterką czyli w pokoju Obywatelki Córki, po zamontowaniu moskitiery

Dodać należy, iż po zakończeniu działań prze obywatelkę monterkę - sprawozdawczynię, rzeczona obywatelka dokonała odkrycia, iż opakowanie moskitiery zawiera instrukcję. A instrukcja z kolei zawiera informację o konieczności używania, w czasie mocowania moskitiery do taśmy mocującej przyklejonej do ramy okiennej, miękkiej szczoteczki, którą to szczoteczką należy "nastukiwać siateczkę moskitiery na taśmę mocującą" (cytat z instrukcji). Czynność odczytania instrukcji kończy niniejsze sprawozdanie. 

Zupełnie na koniec pragnę zaznaczyć, iż obywatelka monterka - sprawozdawczyni, celem zadośćuczynienia ran poniesionych przy montowaniu moskitier, uzyskała odszkodowanie w postaci tabliczki czekolady z nadzieniem truskawkowym marki nieznanej. Wydając z siebie cichy okrzyk, cytuję: łeeee, nie Milka..., koniec cytatu, oddaliła się z kawą do swojego pomieszczenia, to jest pokoju, biorąc jednak ze sobą czekoladę.

Przechodzimy do wniosków. Kto z obywateli na sali zechce zabrać głos?

KONIEC 

Hmmm.... Skąd się to wzięło u mnie na stole...

A z okazji Dnia Niezdary... Niezdary Wszystkich Krajów Łączmy Się!! :-D Choć bywam niezdarą, a nie, jestem niezdarą. 

Dziś, czyli dalej 13 czerwca, jest także Dzień Maszyny Rolnicznej!  A więc snopowiązałka, kombajn, ciągnik, centryfuga... A czy tu też kwalifikuje się maszyna do łapania kur po wsi, czyli innymi słowy mówiąc czcigodna syrenka:-) Jeśli tak, to Niech Żyją Syrenki!! 

A oto święta, które przegapiłam.

Wczoraj, a więc 12 czerwca, prócz tego, że chcę zakrzyknąć Sto Lat! dla Marty z Poznania:-) to kalendarz w kuchni mówił, że jest Dzień Otwartego Okna i Dzień Maszyny. 

Z otwartym oknem to kojarzy mi się... Telewizja twoim oknem na świat! A może to było inne hasło? Jakoś sporą ilość tych haseł "oknoświatowych" pamiętałam, a teraz gdzieś się pochowały. A! I tu także nastrojowy "Pokój z widokiem" mojego ulubionego Forstera oraz ekranizacja tegoż, z Julianem Sands'em, zrobiona przez Ivory'ego. No chyba, że coś pokręciłam z ostatnim nazwiskiem... Możliwe...

A co do maszyny, to oczywiście od jakiegoś czasu, główne skojarzenie mam z Panią Motylową:-)

Mieszka z nami już niemal od dwóch miesięcy, a wciąż nie mogę się nacieszyć. "Schowałabyś już" co jakiś czas mówi Mama. Za wcześnie, za wcześnie. Żar pierwszej radości jeszcze nie wygasł:-) 

Oczywiście jest to święto maszyn przeróżnych, jak maszyna do pisania, maszyna do wiercenia otworów wzdłużnych (zapamiętało mi się z jakiegoś tłumaczenia), maszyna do łączenia listewek na jaskółczy ogon (tamże), maszyna do robienia lodów kręconych amerykańskich,  i oczywiście maszyna, która robi biiip.... W czym to było z tym biiiiip?????  Monty Python czyżby? 

A wczoraj należałoby zawołać: Niech żyją przewiewne pokoje!, a tym samym otwarte okna! Niech żyją wszelkie maszyny! byleby nas we wszystkim nie zastąpiły. Zwłaszcza w samym życiu:-)

A jutro to dopiero będzie święto! Bo 14 czerwca to Światowy Dzień Honorowego Dawcy Krwi !!!! Niech żyją krwiodawcy!!!!!!! Precz z krwiopijcami! A krwiobiorcy.... Czy krwiobiorca = krwiopijca... Jeśli tak, to... Precz z Edzią! czyli Precz ze Mną!! Się tej krwi nabąbałam... A po przetoczeniach krwi to śmigałam!, jak nówka sztuka! Mówię Wam, śmigusiem do łazienki i z powrotem, i nawet bez stołeczka pod prysznicem:-) Naprawdę działa! A raz dostałam krew od żołnierzy, tj. nie wiem od kogo dostawałam zawsze, przecież tego nie mówią, ale raz mi zaznaczono, że ze szpitala wojskowego przywieźli, "czyli od żołnierzy" powiedziała pielęgniarka. O matuchno kochana... Krew była tak gęsta, że nie chciała lecieć. I to moi żołnierze ulubieni tak mi uczynili:-) Bolało okropnie. Rękę trzymałam nad sobą, obok siebie, po lewej stronie łóżka, po prawej stronie łóżka, w nogach łóżka, za zagłówkiem łóżka, na szafce obok, na stojaku z kroplówką, pod łóżkiem, na podłodze i nic! Próbowałam na stojąco, także nic! Wenflon się zapychał, bolało coraz bardziej. Dwa woreczki krwi spływały we mnie z pięć - sześć godzin. Co kilka minut, moja ulubiona część służby zdrowia (piszę serio!), czyli panie pielęgniarki, przepłukiwały wenflon heparyną. Raz przyszła zastępczyni oddziałowej, moja stanowczo nieulubiona przedstawicielka mojej ulubionej części służby zdrowia, i jak mi wcisnęła heparynę wielką strzykawą w jednym hauście!!! W skali zaskakującego bólu od jeden do stu, stanowcze sto. Po kilku minutach doszłam do siebie, a krew i tak nie robiła przyjemnego kap... kap... kap... Co nie zmienia faktu, że...

  NIECH ŻYJĄ KRWIODAWCY!!!  

Dla uświetnienia tej okoliczności, Światowego Dnia Honorowego Dawcy Krwi, niestety nie posiadam stosownego wierszyka, ba! stosownego peanu!!! ani też zdjęcia... no chyba, że... w podziękowaniu, bo bez nich nie mogłabym teraz tak sobie radośnie pisać... więc w podziękowaniu Tym, Którzy Mają Chęć Dzielić Się Życiem W Postaci Krwi:-)... całkiem nieznany widoczek:-)... 

Okazuje się, że dobry na każdą okazję:-) I tak będę teraz eksploatować go do końca świata:-) 

I tyleż co do, traktowanego ostatnio przeze mnie po macoszemu, kalendarza w kuchni. 

Pazdrawljajem! jak mówi Magda ze Stolicy Wlkp:-)

Edyta z Kubkiem Kawy