W niedzielę w nocy ...

kiedy sen nie przychodzi i czasu nieco jest  (ale z początkiem lipca, gdy już się wyrobię z tego co robię:-), to się zmieni i będę mieć czasu a czasu...), szybki rzut okiem na dwa albumiki. W zasadzie to jakby bracia albumowi... jeden mały albumik  (15 na 15cm) i jego nieco bardziej wyrośnięty brat bliźniak (20 na 20cm).

Oba, nie dość, że do siebie bliźniaczo podobne, to podobne również do albumiku w brązie, który był niespodziewanką w Zaczytanym Candy. Nie wynika to bynajmniej z mojego lenistwa, braku pomysłów a jedynie z ... braku miejsca do pracy, a przede wszystkim z braku czasu na wspinanie się na krzesła i ściąganie z półek tuż pod sufitem kartonów, kartoniczków i pudeł z rzeczami do chałturkowania. Choć przyznam też, że moim zamiarem było zrobienie albumów jak najbardziej klarownych, prostych, przejrzystych. A w końcu trzy podobne, acz nie takie same wszak!, albumy to jeszcze nie taśmowa produkcja:-) choć już mam poczucie winy i się tłumaczę ...

Mały albumik wygląda tak ...

Kartki okładek okleiłam najpierw z obu stron gazetą czarno - białą, całość pomalowałam w stylu "trzask - prask" lateksową Śnieżką Max White, a po wyschnięciu nastąpiło poszudranie i postarzenie czarnym tuszem. A wtedy w ruch poszły pieczątki: list, klatki ptaszkowe i zawijaski. Na okładkę poszły wycięte ręcznie ramki z przyklejonych na tekturkę papierów z serii My Dear Watson. I oczywiście koniecznie poszarpane na brzegach. Na koniec spięcie i przewiązanie kokardką.

I jego większy brat bliźniak, który wychałturkowany specjalnie dla mojej Bardzo Przybranej Córki Wolffianki, na Dzień Dziecka

Właścicielka przeznaczyła album na księgę dni, czyli kalendarz świąt i innych przyjemności na wszystkie nadchodzące lata czyli na baaaardzo dłuuuuugo:-)

A Wolffianka sprawiła mi wielką przyjemność prezentem na Dzień Mamy...

A ponieważ misiowości nigdy za wiele ucieszyłam się ogromnie:-) I, ponieważ misiowości nigdy za wiele ... plecki misia ...

... i prawy profil ...

... i koledzy misia...

... którzy mieszkają u nas już od Bożego Narodzenia:-)

I króciusieńka, acz boska, opowieść pod tytułem "Jak całkiem znienacka zostałam mamą" :-) Po przeszczepie i po chemiach okazało się, jak to często w takich przypadkach bywa, że szanse bycia mamą w moim wykonaniu są żadne. Ani ciut ciut. Zrobiło się smutno... I wtedy właśnie Wolffianka, samorzutnie i spontanicznie, acz nierozważnie, oj ! jak nierozważnie !! nie przemyślała konsekwencji swego czynu :-D !!! zgłosiła akces do bycia moją córką! To się nazywa dobre, bezinteresowne serce:-) Zyskałam, bez szaleństwa ciąży, koszmarów obaw rodzicielskich, wykłócania się z kapryśną nastolatką ... zyskałam Bardzo Przybraną Córkę:-) A że tym samym zyskałam od razu Bardzo Przybranego Wnuka, to tylko należy zaliczyć na plus! Co prawda ominęły mnie przyjemności ciąży, radości macierzyństwa, duma rodzicielska z talentów i postępów podlotka... Ale widocznie nie można mieć wszystkiego...

I na koniec chałturkowo - przyjemnościowego zapisu, muffiniasta kartka, które już od czasu jakiegoś w Stolicy Wielkopolski, u Magdy dla której to, im prościej i mniej na kartce, tym przyjemniej. Więc zgodnie z upodobaniami:-), także tymi ciasteczkowymi:-)

Jakiś czas temu, nawet spory czas... bo w połowie maja trzy z Was uznały, że mój blog wart jest rzucenia na niego okiem. Wyróżnienie spotkało mnie od czarodziejki w świecie splotów, oczek i niebezpiecznych ze względu na ilość - jak dla mnie - sprzętów typu druty,  Magdy z Manualni, a także od Nangijali krążącej w  Place of Inspirations pełnym magicznych, akwarelą malowanych sikorek, chrząszczy i jeszcze od Aluni ze Świata Dziwnego Aluni przecinającej, docinającej i wyklejającej kartki na wszystkie i na każdą okazję.  Bardzo dziękuję, a nawet bardziej niż bardzo. Tak jednak nie czuję się z tym dobrze. Wiem, że to symboliczne, subiektywne - acz bardzo przyjemne, nie ukrywam - wskazanie, ale i tak nie czuję się z tym na miejscu. Nie poczuwam się... o! to właściwe słowo... nie poczuwam się do bycia wyróżnioną. Dziękuję więc jeszcze raz, ale to nie dla mnie. Po prostu nie czuję się na siłach brać udział w byciu wyróżnianą. Przepraszam bardzo... 

I jeszcze wynik maleńkiego pseudo konkursu w pocałunkowym wpisie. Skoro dwie osoby się odezwały w tej czytelniczej niby-zabawie to obydwie obniespodziankuję:-) Poproszę więc Brujitę o adres już u nas, na ziemiach polskich:-) oraz Aluchębubuchę o mail z adresem do wysyłki:-) Coś miłego do Was wystrzelę:-)

I już całkiem na koniec ... zasadziłam się czy też przyczaiłam albo zaogonkowałam w kolejce po ...

... nareszcie po naszemu:-) Choć ja lubię przepisy w każdym języku:-) A stanąć w kolejce można TUTAJ KLIK czyli www.rachelkhoo.com. A może akurat ... :-)

Ooo... i  już poniedziałek:-)
Udanego poniedziałku, zwłaszcza dla Solenizantki Margharett!!!, wtorku, środy, czwartku ...

Edyta z Kubkiem Kawy