Całkiem blue

Jeśli dobrze kojarzę i umiem, i wiem, to odnośnie mojej przydeptanej duszy i takowego pozytywnego myślenia, idealnie pasuje angielskie "blue". I'm in blue? czy I'm blue? Obecny brak sił nie pozwala mi nawet na sprawdzenie w mądrej książce, która wersja, czy w ogóle?, poprawna. A że mój angielski jest nieustająco bardziej intuicyjny niż "naumiany", więc z pewnością nieco, a może i bardzo, mijam się z poprawnością językową angielskiego. Może nawet z jego rozumieniem. Kto mądry, niech mnie poprawi i... wybaczy:-) 

Tak czy inaczej, skoro już wyjaśniłam sobie i Wam, co mi się kojarzy z "blue" to potwierdzę, że faktycznie tak się czuję w środku. Czyli po naszemu szaro, buro i nijako. Chciałoby się rzec... do dupy. Jednak jako kobiecie z pewnymi aspiracjami do wysokiej kultury osobistej:-), nie wypada mi użyć słowa na "d"...  

A już zdecydowanie z dobrym rozumieniem, rozumieniem wprost "blue", wychałturzył się kilka dni temu notesik, który dotarł właśnie dziś do gorącej i parnej Foggi in Italy:-) Mam nadzieję, że się spodobał... Tak naprawdę nie wiem, czy Kasia lubi "cosiki" w stylu romantycznym. Chyba zaniedbałam etap przygotowań do wymianki, nie robiąc dokładnego wywiadu blogowego...

Notesik zrobiony na bazie beermatowej, pomalowany grubo białą akrylową farbą, z okładkami "wydekupażowanymi" różaną serwetką w błękitach. Całość obsypana z grubsza motylkami. 

A poza tym, żeby nie było, że skoro sił mi brak i takie przydeptane samopoczucie... że całkiem nic nie robię... Odzywają się cały czas, niestety, poczucie obowiązku do pary z poczuciem winy... 

Szal i notesik zrobiony na szaro pojechał ku dobrej przyszłości Beaty. Mam nadzieję, że naprawdę pomoże:-) Może ktoś ma ochotę się przyłączyć? Informacje o tu, u Frog (KLIK). Jeszcze jest nieco czasu:-)

I tak, pojechał szal, którego końca nie widać:-), już znany. Po prostu nocą, gdy sen nie chce przyjść, ręce robią na szydełku to co już znają. 

Notesik zrobiony na szaro tak bardzo "nadgryzłam" zębem czasu, że nie wiem czy jeszcze trochę ładny czy już przesadziłam... 

Mam cichą nadzieję, że pomogą Beacie.

Wyleciały też do Justyny i Jej Rocznej Młodzieży, aniołki jeszcze Aniowe. Przykazałam by dobrze opiekowały się Zosią:-)

A ja dostałam wczoraj, drogą pocztową, od Wolffianki...

... do samodzielnego wypełnienia co do terminu. Czyli źle ze mną. Własna, Bardzo Przybrana Córka, wysyła mnie na urlop...  Chyba wykorzystam. Na pewno wykorzystam. Od niedzieli do środy włącznie. Przyjeżdża na kilka dni Magda z Wielkopolski, urlop będzie jak znalazł. Będzie picie kawy mrożonej, będą pierogi z kaszą gryczaną, będzie stromboli (na życzenie mojej Mamy), będzie oglądanie filmów do środka nocy, będą rozmowy dłuuugie o niczym i wszystkim (jakoś się muszę już teraz zmobilizować!) i będzie tradycyjnie Wieczór Niezdrowej Żywności!!
Czyż nie pyszny ten świstek urlopowy od Wolffianki!?? Ubawiłam się przednio!!

Wiem, że tak ostatnio marudzę i marudzę... Przepraszam. Tak sobie wnioskuję, że to na pewno lato... Zobaczycie ile sił, energii, radości, szaleństwa, pozytywnego myślenia daje mi jesień... Co mi przypomina, że robiąc prawo jazdy, "wyjeżdżając" lekcje, pośrodku pięknej, czerwono - świetlistej jesieni, mój instruktor szybko się nauczył, że nie można ze mną jeździć w okolicach leśnych i parkowych, bo na widok jesieni traciłam podobno rozum... Mam też tak gdy tylko zapachnie jesienią... Jeszcze tylko nieco dni i...

Pozdrawiam ciepło i serdecznie

Edyta z Kubkiem Kawy