Szewc bez butów...

a kartkochałturnik bez notesu, chodzą! Mądrości ludowe nigdy się nie starzeją.

A jednak stał się taki maleńki, papierowy cud... A w sumie to raczej przypadek mnożone przez pech? I jeszcze plus wybór niewłaściwie zszytego zeszytu do oprawienia. I bo po pracach wykończeniowo - ozdobniczych wnętrze zeszytu samo się było oddzieliło od okładki... I taki miks przyczynowo - skutkowy zaowocował tym, iż mienię się posiadaczką własnej produkcji notesu! 

Odrzucone przez okładkę wnętrze zeszytu podzieliłam na części pierwsze. A że szudranie jest moją pasją, to oczywiście nie mogło być mowy o kulturalnym cięciu stron nożyczkami! Okładkę przedarłam na pół. Wszystko podziurkowałam i nanizałam na metalowe kółka. A że pod ręką miałam jeszcze miks bożonarodzeniowy - kartonik z resztkami przeróżnych papierków, karteluszek i innych takich, to i je poupychałam w notes. 

Efekt końcowy jest taki...

I gdy już tak spięłam, upchnęłam, dopięłam i na koniec związałam, pomyślałam sobie... a czemu by nie? Czemu by nie uczynić z niego miejsca na zapisywanie małych, dobrych, codziennych przyjemności tego roku? Bo planuję, że ten rok będzie to...

Uparłam się, że tak będzie i już! 

Niestety nie jestem hurra optymistką. Chyba nie jestem nawet optymistką umiarkowaną... Nie, chyba nie. Choć pesymizm też jest mi obcy. Powiem nawet, że gdy go spotykam, omiatam pogardliwym spojrzeniem i wyniośle, oraz wymownie!, milczę. Czasem skutkuje... 

Może moje pozytywne podejście do tego i owego wynika ze słabości do małych radości? Jestem bowiem kolekcjonerką przyjemności. Nie rozpasaną, bezgraniczną sybarytką, która kosztem świata oddaje się wiecznym bachanaliom:-) O nie! Żyję tak sobie z tygodnia na tydzień, czasem nawet z dnia na dzień, bez specjalnych dalekosiężnych, wielkich planów (nauczyłam się nie planować, życie tego nie lubi, przetestowałam niejednokrotnie) i co jakiś czas łapię się na tym, że O!!! To właśnie TA CHWILA! mała radość! maleńka przyjemność! niespodzianka! pozytywne zaskoczenie! radość, że jeeeej! Kawa z ulubionej filiżanki, rozmowa telefoniczna, otwieranie listu z kartką świąteczną i opłatkiem, spotkanie z rodziną, zapach książki, zapalenie pierwszych lampek w święta, kawa ze znajomymi, kilka pięknych zdań w książce, dobry film, zacny przepis, założenie na zimne stopy ciepłych skarpet w reniferki i radosne bimbanie palcami, marszruta w deszczu aż po zimny koniec nosa, a potem gorąca herbata w dużym kubku...
Może to się nazywa naiwność... Może i tak. Może dziecinada? Może i tak. Ale kompletnie mnie to nie obchodzi:-)
Hołduję zasadzie, iż należy cieszyć się z małych przyjemności. Z nich tworzy się duże szczęście. Choćby i to nazwać naiwnością... Najgorsze, gdy po tysiącach lat okaże się, że nie cieszyłam się czymś, bo uważałam, że to jeszcze nie TEN MOMENT, nie TA RZECZ... i co wtedy? Stracić szansę na małą radość? Nigdy!

Notes na 2015 rok ośmielam się zgłosić

 na wyzwanie 

Pracowni Rękodzieła Szok

o temacie:

2015

KLIK!

A wracając do warsztatu chałtunika. Tak z rozpędu oprawiłam pozostałe dwa wadliwe zeszyty. Zmieniłam nieco technikę oprawiania i całkiem na szybko, TRZASK PRASK!, wyszedł mi taki oto notes na adresy...

... które dotąd trzymałam na rozlicznych karteluszkach w teczce.

I notes na wszystko, co trzeba zapamiętać, a czasem ginie mi w pamięci...

Takie notesy, nic wielkiego, a ja tam się cieszę:-) Może to własnie jest mała przyjemność??:-) Z nic niewartych zeszytów, resztek papieru, resztek płótna i końcówek sznurka. 

I na koniec, choć to NAJWAŻNIEJSZE przecież!!

W nowym roku życzę Wam ogromu małych przyjemności,

także umiejętności cieszenia się owymi drobnymi radościami,

ale oczywiście także Szczęścia przez Wielkie Ś! no bo jakżeby nie! 

I zdrowia.

I miłości. 

I jeszcze raz 

ogromu małych, choćby tylko nieśmiało skrzących się w szarej codzienności, przyjemności:-)

Kłaniając się Wam nisko i bardzo noworocznie

pozdrawiam

Edyta z Kubkiem Kawy

p.s. Znalazłam kilka dni temu pewne zdanie. 

Miałam je zapisane na wyrwanym z gazety brzeżku, 

a brzeżek włożony jako zakładka w książkę, 

a na brzeżku:

"Każdy ma taki świat, jaki widzą jego oczy."

Jose Saramago