Obietnica słodkiego rozdawnictwa

Zawstydzona poczułam się trochę, gdy wczoraj i dziś tak sobie, trochę tu, trochę ówdzie, stanęłam w kolejce po słodycze u Pań Blogerek. Zawstydzona, bo tak łapczywie nazbierałam tych obietnic cukierkowych. Czy będę mieć szczęście, czy też nie, to już inna sprawa. To miesiąc moich urodzin, więc może ... A może szczęście debiutanta - czekającego na coś słodkiego zadziała ... To moje zupełne początki udziału w rozdawajkach. 

Ale, ale ... o tym zawstydzeniu ja tu przecież miałam. No więc, tak mniej więcej w połowie tego łapczywego dopisywania się do kolejek po cuksy - czyli wczoraj - poczułam, że coś jest nie tak. Nie tędy droga. Że ja przecież lubię - prócz dostawać:-) - także dawać prezenty! I to jak! Jej! Oj! Bardzo!

Na razie jeszcze, chwilowo, nic nie mam. Ale... ale... już od dzisiejszej nocy, tj. tej która za nami, zaczęłam robić COŚ! To COŚ robiłam już też wcześniej. Kilkanaście sztuk. Kilka osób obdarowałam. Troszkę sprzedałam. I odzew był pozytywny. Nawet, powiedziałabym, entuzjastyczny. Nie chwalę się, jedynie relacjonuję. No chyba, że tylko dla zamydlenia oczu chwalono ... Hmmm ... Ale ryzyk - fizyk!

A więc to COŚ będzie moim cuksem, cukierasem, rozdawajką, słodyczą ... moim Ulubionym Michałkiem ... za jakieś ... trzy tygodnie. No, może cztery. Tak dla bezpieczeństwa, że zdążę. Ale będzie. Serio, serio ...

A zaczyna się to COŚ oczywiście od kubka kawy ...

... w jednym z moich ulubionych kubków. Pamiątką po mojej fantastycznej Cioci Marysi. Jednej z Najlepszych Cioć Świata. I zaczyna się z pomocą ??? słynnej Wielbicielki Wełny oraz Drapania Szydełkiem Za Uchem. I zaczyna się od brązowej włóczki ...

Poczekacie ?

Pozdrawiam ciepło, już myślami sobotnio

Edyta z Kubkiem Kawy, acz właśnie z herbatą - melisa z gruszką